Sanat galerilerinde, filmlerde ya da internet ortamında eski yüzyıllarda yaşamış ressamlar tarafından yapılan tabloları görüp hayrete düşeriz. Büyük çoğunluğu bu tabloları yaparken ticari bir kaygı gütmediğinden eserlerinin, sanat icra etmek amacıyla yapılmış oldukları anlaşılıyor. Şimdilerde yüksek fiyatlara alıcı bulan ve sadece sahiplerine para kazandıran çoğu tablonun özü budur.
Ressamlar bu tabloları nakış nakış işlerken kat kat boya kullanırlar. Yağlı boya tablolara bir kere daha baktığınızda, onların kağıt üzerinde duran sulu boyalar gibi olduklarını zannetmeyin. Bazı tabloların sadece boya kalınlıkları, 2 santimetreyi bulabilir. Yani sanatçı ideal sonucu yakalayana kadar inanılmaz derecede uğraşmıştır.
Böylesine incelikli ve uğraştırıcı emek sürecinden sonra hiç kimse tablolara zarar gelsin istemez. Kuruyunca çatlamaları, boyanın kabarması, ışıktan deforme olmaları üzücü sonuçlar doğurabilir. Bu nedenle vernik adı verilen ve ağaç mobilyaların yüzeyinde kullanılan şeffaf boyalarla tablo yüzeyleri korunur. Vernik yöntemi sanatçı hayattayken çok işe yarasa da sonraki yıllar tablonun gittikçe kötü görünmesine neden olacaktır.
Kahverengi, sarı, turuncu tonlar aşağıdaki örnekte gördüğünüz gibi her yeri kaplayabilir.
Bu renklerin altında yeşillerle ve daha doğal tonlamalarla dolu orijinal eserin ta kendisi vardır:
Philip Mould, eski tabloları restore eden uzmanları konu alan programı çekmiş BBC sunucusu. Kişisel Twitter hesabından paylaştığı bu görüntüler tam anlamıyla terapi niteliği taşıyorlar.
Bu videodaki tablo ise 1603-1625 yılları arasında Avrupa’da yaşanmış Jocabean döneminden kalma bir eser. Üzerindeki vernik cilası ise 200 yaşında:
