Dijital asistanınızdan sizin için bir şey yapmasını istediğinizde, 'lütfen' diyor musunuz? Peki ya teşekkür ederim? Evinde akıllı cihazlar kullanan, bu cihazları Siri ile yönlendiren kişilerin kafasını kurcalayabilecek türde bir soru. Telefonundan ışıkları açmasını ya da kapatmasını isteyen biri ‘Acaba kaba mı davranıyorum?’ diye bir soru geçmiş olabilir içinden.
Aslında “Alexa’ya iyi davran, yoksa kaçınılmaz bir ayaklanma esnasında robotlar seni öldürebilir” tarzında bir şey değil bu. Tabii ki Siri ve Cortana sadece ses algılayan yazılım ve algoritmalar demetinden ibaretler. İster rica ederek isteyin, isterseniz bağırarak, aynı işi yapacaklardır. Teşekkür konusuna gelince; akıllı hoparlörlerin sizin istekleriniz sonrasında devre dışı kaldıkları gerçeğini göz önünde bulunduracak olursak (en azından teoride), Echo ya da Google Home’un sizin teşekkürünüzü duyması ihtimali de yok demektir.
Peki ya bazılarının da sorduğu gibi, tost makinesine ya da ATM’ye lütfen ya da ‘teşekkür ederim’ diyor musunuz?
Aslında mesele şu: ATM ya da tost makinesiyle yüksek sesle konuşmuyoruz. Ama Siri’den ışıkları açmasını ya da alarmı ayarlamasını istediğimizde bunu yapıyoruz. Echo’nun bizi duyamamasının ya da anlayamamasının önemi yok. Önemli olan sizin söylemeniz. Dijital asistanlara karşı sergilediğimiz kabalık, hangi noktadan itibaren günlük konuşmalarımıza da yansır? Eğer Alexa’ya ‘lütfen’ demeden ışıkları söndürmesini söylersek, aynı şeyi çevremizdeki insanlara da yapmaya başlar mıyız? Bazı insanlar akıllı asistanlarına karşı nazik davranıyorlar çünkü bu dilin günlük hayatlarına da yansıyacağını düşünüyorlar.
Oldukça saçma gelebilir belki ama, dijital asistanlara karşı nazik davranmak onların değil, bizim yararımıza olacak bir şey.
