Queen Mary University of London'daki (QMUL) bilim insanları, vibrato olarak bilinen ortak müzikal etkiyi analiz etmek için yeni bir yaklaşım ve müzik deneyimi geliştirdi.
Vibrato, enstrümantal veya vokal performans sırasında tanıtılan, ses çıkışını kolaylaştırmayı amaçlayan ve operada kullanılan salınımdır. Doğru yönlendirilen bir Vibrato, bir notanın ses kalitesini büyük ölçüde artırabilir ve dinleyicide güçlü duygusal tepkiler uyandırabilir. Vibrato, ayrıca üflemeli çalgılarda nefesin doğru bir şekilde sirkülasyona girdiğinin ispatıdır.
Journal of Mathematics and Music'de yayınlanan yeni Vibrato analizi yaklaşımı, ilk kez müzik sinyali işlemesinde Filtre Çaprazlaştırma Metodu'nun (FDM) kullanımını anlatıyor. Bu teknik, kuantum fiziğinde de büyük öneme sahip. Moleküler dinamikler ve nükleer manyetik rezonans, Vibrato'nun gizemlerini ortaya dökebilir.
QMUL Okulunda Dijital Müzik Merkezinden Proje Yöneticisi Elaine Chew, "Müzik iletişiminin mekaniğini, sanatçıların katkılarını ve bunların ardındaki mantığı anlamaya bir adım daha yaklaştık" açıklamasında bulundu.
Titreşimler, tipik olarak saniyede 4-8 çevrim veya salınım başına 125-250 milisaniyelik bir oranda salınır. Titreşimler o kadar hızlıdır ki, standart teknikler bugüne kadar bahsi geçen özellikleri uygun şekilde yakalamakta zorlanıyorlardı.
Artık “klasik teknik” dönemi sona erdi. FDM algoritması, kuantum fiziğinde atomların ve moleküllerin karmaşık kuantum dinamik rezonanslarını (bir sistemin bazı frekanslarda diğerlerine nazaran daha büyük gerilimlerde salınması eğilimi) etkili bir şekilde keşfetmek için geliştirildi. FDM algoritmasının müzikte de kullanılabileceği ortaya çıktı.
Proje eş-denetçisi Halid Rajab ”Müzikal sinyaller, kuantum muadillerinden farklı değiller. Hatta matematiksel olarak birçok benzerliği paylaşıyorlar. İtiraf etmek ilginç olsa da müzik sinyallerindeki harmoniler, kuantum muadillerinden biraz daha karışık olabilir ama bu gelişme bizim tüm sırları çözmemize engel olmayacak” ibarelerini kullanıyor.
