Teknolojinin günden güne geliştiği yadsınamaz bir gerçek de olsa, bu gelişim ve insan hegomanyasının doğaya verdiği zararlar neredeyse geri dönüşü olmayan bir noktaya varmış durumda. Öyle ki çevre kirliliği ya da nükleer felaketlere dair kıyamet senaryoları son dönemde kulaktan kulağa konuşulan konuların başında geliyor.
Her geçen gün bir canlı türünün daha yok olduğunu duymak, neredeyse gündelik hayatın bir standartı haline geldi. Dünya nüfusunda insanın yeri ve sayısı arttıkça doğaya olan etkilerimiz daha da artıyor; kalabalık insan nüfusuna hizmet etmesi için birçok ormanlık alan ya da doğal kaynak feda ediliyor.
Fosiller üzerinde yapılan araştırmaya göre, teknolojik gelişim dahilinde Dünya üzerindeki tür çeşitliliği, doğanın uygun gördüğü süreye oranla 1.000 kat daha hızlı ilerliyor. Bu kayıp, adını hiç duymadığımız bir mantar ya da bir sürüngeni işaret edebildiği gibi kimi zaman bir gergedan ya da tehlike altındaki bir vahşi büyük kediyi de işaret edebiliyor. Vurucu bir örnek olarak; son dönemde kurbağa türlerinin yok olma hızı, doğanın normalde uygun gördüğü sürenin tam 45.000 katı...
Her ne kadar bazı hayvan ya da bitki türlerinin hatta bakterilerin yok olması bizi ilgilendirmiyormuş gibi gözükse de doğadaki her canlı ve oluşum bir amaca hizmet ediyor. İnsanlık olarak yok olmasında parmağımız olan bu türlerin, birbirine bağlı bir zincir olduğunu unutmamak gerekiyor. Yok olan tür ne olursa olsun, eninde sonunda insan yaşamını da etkileyen bir zincirin ilk halkası olabilir ve bu konuda "kurtarıcı" teknolojimizin eli kolu bir gün bağlı kalabilir.
