Her ne kadar küçük ve masum bir görüntüleri olsa da karıncaaslanları, hayvanlar krallığının en ölümcül ve karanlık canlılarından.
Bristol Üniversitesi'nin araştırmasına göre bu küçük canlılar, büyük kum tanelerini birbirinden ayırmak ve kazmak için sarmal bir yöntem kullanıyorlar.
Sarmal yapıyla kurdukları külah benzeri bu tuzak sayesinde içine giren avların, kaçmak isteseler bile kaçamayacakları bir kafes gibi üzerlerine kapanarak onları kumun içine hapsediyor ve kaçmalarını engelliyor.
Sanki bir korku filminden alınmışçasına sürüp giden bu av macerası sırasında karıncaaslanları, tuzağın en dip kısmında avlarını sabırla bekliyor ve tuzak başarılı olduğunda kancaya benzer alt çeneleriyle avlarını yakalayarak vücut sıvılarını emiyorlar.
Bu sürecin nasıl işlediğini anlamak için bilim insanları, içerisinde büyüklü küçüklü kum tanelerinin olduğu, deniz kumlarından oluşan yapay bir kum havuzu oluşturdular ve daha sonra bu küçük ancak korkunç canlıyı iş üzerinde görüntülediler.
Karıncaaslanlarının bu büyük kum tanelerini lehine nasıl kullandığı ise bilim insanlarını epey şaşırttı.
Açıklamasında: “Tahminimizdeki miktarın bile üstünde büyük kum tanesini sanki bir sihirbazmışçasına tuzağın dışına atmayı başardı” diyen Bristol Üniversitesinden Fahri Profesör Nigel Franks, “Başka bir bulguya göre ise karıncaaslanları tuzağı oluşturmak için yeterli olan miktarın çok üstünde büyük kum tanesi çıkarıyorlar.” ifadelerini kullanıyor.
Ekip, karıncaaslanlarının, çığ gibi avlarının üzerine düşen bu sarmal yapıdaki tuzakları kurma yöntemlerine ilişkin daha fazla bilgi elde edebilmek için bilgisayar simülatörlerine başvurdular.
Prof. Dr. Franks, ayrıca: “Bu sarmal teknik, karıncaaslanlarına inanılmaz derecede zaman kazandırıyor ve kumu adeta yararak kurduğu bu tuzakta onlara kolaylık sağlıyor. Bu yöntemle yarattıkları küçük çığlar, farklı açılardan kademe kademe avların üzerine düşerek kapanıyor ve karıncaaslanları isterlerse aynı tuzağı tekrar kurabiliyor”.
Araştırmacıların Proceedings of the Royal Society B dergisinde belirttiklerine göre karıncaaslanları bu tuzakları özenle seçtikleri kum taneleriyle öyle hazırlıyorlar ki, bu küçük çığın oluşması neredeyse kaçınılmaz hale geliyor.
Prof. Dr. Franks, verdiği demeçte: “Bu çukurun içine düşen her bir av, onu tuzağın sonunda bekleyen karıncaaslanının korkunç dünyasına bir çığ ile sürükleniyor” diyor ve ekliyor “böylesi çukurlar, canlılar dünyasını çevreleyen doğal seçilimin sonsuz gücüne şaşırtıcı birer örnek niteliği taşıyor”.
