Fotosentez ya da diğer adıyla ışılbileşim, klorofil (kloroplast) taşıyan canlıların ışık enerjisini kullanarak organik bileşiklerin üretilmesi olayıdır. Yani ışık enerjisini kimyasal bağ enerjisine dönüştürerek ilk basamaktaki organik madde üretimini sağlayan çok önemli bir mekanizmadır. Besin zincirinin ilk halkasını oluşturan bitkiler, diğer canlıların var olmasını ve hayat mücadelesini sürdürebilmesi için kendisine gerekli olan enerjiyi fotosentez sırasında elde eder. Besin zinciri döngüsünde bitkilerin ve dolayısıyla fotosentezin ne kadar önemli bir yere sahip olduğunu sanıyorum ki daha iyi anlamış olduk. Peki bizler de, yani insanlar da tıpkı bitkiler gibi fotosentez yapabilir miydi? Ya da yapabilmesi için hangi elverişli koşullara sahip olması gerekiyordu?
Eğer bitkilerde olduğu gibi insanlarda da kloroplast olsaydı, çok hücreli ve hareketli bir canlı olan insanın ihtiyaç duyacağı enerji miktarı da gizli olurdu. Örneğin yetişkin olan bir kadın, adenozin trifosfat (ya da ATP, ücre içinde bulunan çok işlevli bir nükleotittir) ihtiyacını 700 gram glikozdan karşılar. Damarlı bir bitkinin fotosentez yapma hızıyla bir kadının derisi karşılaştırıldığında bu kadın, ihtiyacı olan glikozun yalnızca %1’ini fotosentezle üretebilirdi. Tüm glikoz ihtiyacını karşılayabilmesi için neredeyse bir basketbol sahası kadar derisinin olması gerekirdi.
