Hız olgusu yaşadığımız evren için en büyük fiziksel gerçeklerden biridir. Zaman ve mekan algısı hıza bağlıdır ve bilim dünyasının en büyük teorilerinden izafiyet teorisi de hız ve zaman ilişkisine dayanır. Einstein, bu teoriyi ispatlamaya ve açıklamaya çalışırken bir saat kulesi örneği vermiştir:
Biri metro treninde, diğeri kaldırımda dikilen iki kişi, saat kulesinde baktıklarında aynı saati görürler. Fakat metrodaki kişi, sabit durana kıyasla ışık hızına daha yakın olduğu için zaman onun gözünde daha yavaş akar. Metro trenlerinin hızları ışık hızına göre çok ufak olduğu için insan algısı bu ayrıma varamaz. Dolayısı ile metronun fantastik bir şekilde hızlandığını ve ışık hızına doğru yaklaştığını düşünün: Zaman gittikçe yavaşlayacaktır.
Nesneleri ışık hızında seyahat ettirmek, zamanın olar için daha yavaş akmasına neden olur. Bu, izafiyet teorisi sayesinde bugün kabul edilen önemli gerçeklerden birisidir ve hala çürütülememiştir. Ancak hızın sadece zamanla da ilişkisi yoktur. Hız, nesnenin ağırlığını da etkileyen bir faktördür. Relativistik hızlarda hareket etmeyen nesneler, yani bizim alışık olduğumuz düzenin parçaları, onları oluşturan bütün atomların yer çekimine karşı ürettikleri güçle kütle ölçümüne tabi tutulurlar.
Yani nesnelerin ağırlığı, hız ve yer çekimi ile ilişkilidir:
Bu etkileşimler dolayısıyla, normalden daha az ağırlığa sahip nesneler yapmak kolaydır. Bunun için nesneleri sadece daha düşük yer çekimi olan alanlara götürmek yeterlidir. Örneğin uydumuz Ay, bu deney için uygun bir yerdir. Çünkü Ay’daki yer çekimi Dünya’dakinin 6’da biridir. Bir başka deyişle, burada 60 kilogram alan bir birey Ay’da sadece 10 kilogramdır.
Ağırlık hayatidir. Yüksekten düştüğünüzü hayal edin. Mesela bir uçaktan atladığınızı: Dünya’nın yer çekiminden dolayı hızınız giderek artmaya başlar. Hatta atmosfer dışından atlarsanız yüksek hızlardan dolayı atmosfere girince alev alabilirsiniz. Bunun yerine yer çekimin olmadığı ortamlarda hiçbir nesnenin ağırlığını hissedemezsiniz. Bu nedenle Uluslararası Uzay İstasyonu’nda görev yapan astronotlar, istasyon dışında yaptıkları uzay yürüyüşlerinde halatlarla istasyona bağlı kalırlar. Çünkü ağırlıkları oldukça azdır ve boşluğa sürüklendiklerinde sonsuzlukta kaybolurlar.
Dünya üzerinde bir şeyin hızını arttırdıkça daha hafif hissedilmesini sağlamak imkansızdır. Bunun tek yolu nesneden malzeme çalmaktır.
