Mühürlü şişe bahçesi olarak adlandırılan bu mini ekosistem, en son 1972 yılında sulanmış ve kapağı kapatıldıktan sonra da bir daha açılmamış. Bugüne dek başka bir müdahaleye maruz kalmamasına rağmen ‘mühürlü şişe bahçesi’, 40 yıldan fazladır yaşamına hız kesmeden devam ediyor.
Bu ilginç hikayenin kahramanı olan David Latimet, 1960’lı yılların başında bir şişe içerisine koyduğu toprağa Tradescantia tohumunu ekmiş. Bitkilerin kendilerine yetebileceklerini düşünen Latimer, 1972 yılında şişeyi hava almayacak şekilde mühürlemiş.
Yaşamını 40 yıldır sürdüren Latimer’in oluşturduğu ekosistem, oksijenini ve besinini kendisi üretiyor. Güneş enerjisini gün ışığından alan bitki, hava ve su ihtiyacını ise kendi yarattığı nem ve oksijenden elde ediyor. Çürüyerek dökülen yapraklar ise bitkinin ihtiyaç duyduğu besini oluşturuyor.
Bu deneyin, insan müdahalesi olmadığı müddetçe tabiatın kendi kendine yaşayabilme ve bunu sürdürebilme yetisine kanıt niteliğini taşıdığını söyleyen Latimer, oluşturduğu ekosistemi çocuklarına miras bırakacağını ifade etti.
