Gıdıklanma hissinin oluşabilmesi için, derideki dokunma duyusunu algılayan sinirlerin hafifçe uyarılması icap eder. Söz konusu his beynin 2 farklı bölgesinde değerlendirilir.
Somatosensori korteks, dokunma duyusunun yorumlandığı bölgedir. Gıdıklanma hissini yaratan hareketin derideki sinirlerde oluşturduğu sinyaller, beynin pozitif duyguları yorumlayan bölümü olan anterior singulat korteksi faal hale getirir.
Sarah J. Blakemore ve ekibi, Nature Neuroscience dergisinde yayımlanan çalışmalarında, kendi kendini gıdıklama halinde beynin bu 2 bölgesinin harici bir dokunma hareketi esnasında olandan daha az faal olduğunu gösterdi.
Fakat derimizdeki sinirler, dokunma hareketi neticesinde oluşan sinyallerin harici kaynaklı mı olduğunu, yoksa bizim tarafımızdan mı oluşturulduğunu algılayamaz.
Beynin hareket ile alakalı bölümü olan beyincik, söz konusu farkı algılayabilen bir sensör vazifesi görür. Kendi kendimizi gıdıklamaya çalıştığımızda ise, beyincik hareketin kaynağını tespit eder ve bu bilgi sayesinde beynin gıdıklamaya tepki veren öteki kısımları daha az etkin olur.
Beynimizin, bizim gerçekleştirdiğimiz harekete verdiği tepkiyi azaltmasının nedeninin, beklenmedik dış uyaranlara karşı hassasiyetimizi artırmak olduğu sanılıyor.
