Eskiden hemen her evde çevirmeli telefonlar vardı -hatırlarsanız, bu telefonlarda numaraları çevirmek de işkence gibiydi-. İlerleme de 1’i çevirdiğimizde bir numara aralığı, 2’yi çevirdiğimizde iki numara aralığı … olacak şekilde devam ediyordu. İstanbul, Ankara gibi nüfus yoğunluğunun fazla olduğu illere yapılan aramaların daha kısa sürede yapılması için de kodlamalar ona göre yapılmış. En kalabalık şehrimiz olan İstanbul’un en düşük kod numarasına (212) sahip olmasının nedeni budur. Ankara’nın 312, İzmir’in 232 alan koduna sahip olmasının altında da bu neden yatar.
Sistem, PTT tarafından o dönem ABD’de yürürlükte olan uygulamanın tam olarak olmasa da bir kopyası. Örneğin New York’un da 212, Chicago’nun 312, Los Angeles’ın da 213’müş fakat bunun dışında herhangi bir kopya bulunmuyor. Hatta üzerine birkaç artı şey eklenmiş.
Alan kodlarının başındaki ilk sayı, o alan adına sahip şehrin ülkenin batısında, ortasında ya da doğusunda olduğunu gösteriyormuş. Örneğin 212 İstanbul ve 232 İzmir ülkenin batısında kalıyorken 312 kod numaralı Ankara ortada, 476 Iğdır ise doğuda yer alıyor.
