Yayınlanan bir makaleye göre galakside bir yıldızın etrafında saatte 70.000 mil hızla ilerliyoruz ve gözlem sonucu söylenene göre saatte bir milyon milin üzerinde bir alanda yelken açıyoruz. Fizik yasaları, hızlanmadığı sürece herhangi bir nesne için aynı şekilde görür ve aynı şeyleri hissedersiniz der. Pencereden dışarı bakmadığınız sürece, aracın saatte 60 mil hızla hareket ettiğini hissetmezsiniz. Fakat bu yasalar dünyadaki galaktik hızımızı ölçmeyi zorlaştırıyor. Evren'deki en uzak nesnelerin bize göre nasıl hareket ettiğine dair ölçümler bulunuyor ancak bilim insanları, daha yakındaki nesnelere bakarak galaksimizin hızını ölçmek istiyor.
Fransa'daki Aix-Marseille Üniversitesi fizik profesörü Christian Marinoni konu ile ilgili “Yakınlardaki kitleler, galaksiler, galaksi kümeleri ve galaksilerin üst kümeleri tarafından çekiliyoruz. Yer çekimi bizi gökyüzünün belirli bir yönünde çekiyor ve bu hız zamanla değişebilir. Bu ivmeyi ölçebilir miyiz? ” dedi.
Bilim insanları, gökyüzünü kozmik mikrodalga arkaplanı olarak adlandırılan en uzak ışığa göre haritaladılar. Bu eski ışık, uzayın kendisi genişlediği ve ışığı daha uzun dalga boylarına kadar uzattığı için, kızıla kaymıştı. Fakat ışık, bir yönden diğerine göre daha gergin oldu. Bu, Dünya'nın evrenin geri kalanına göre saniyede 600 kilometre veya saatte 1,34 milyon mil hızla gittiğini ortaya çıkardı. Bu hızı daha yerel olarak ölçmek zor ama evrenin geri kalanına göre belki de ivmeyi ölçmek, bu hızı kısıtlamaya yardımcı olabilir. Fiziğin en temel yasası, eğer bir nesnenin üzerinde hareket eden bir güç varsa, kütlesi ile orantılı bir hız ile hızlanacak veya yavaşlayacaktır der. Evrendeki gökadalar, Samanyolu üzerinde yerçekimi ile hareket ediyorlar bu yüzden belki de biraz hızlanmalıyız.
Makalede bu ivmeyi ölçmenin, diğer galaksileri gözlemlemeyi ve göreceli konumlarının zaman içinde nasıl değiştiğini gözlemlemeyi gerektirdiği yer alıyor. Marinoni, bunun kolay bir gözlem olmadığını ancak imkansız olduğunu da düşünmediğini söylüyor. Belki de Büyük Sinoptik Yüzey Araştırması Teleskopu gibi yeni teleskoplar bilim insanlarının 10 yıllık gözlem sonrası değişimi hesaplamaları için yeterli çözünürlüğe sahip olur. Marinoni’nin makalesi şu anda yalnızca bir teklif niteliğinde, bu nedenle bu ölçümün yakında olmasını beklemeyin. Fakat belki de fizikçilerin mevcut teorilerinin sınırlarını test etmelerine ve alternatif teorileri kısıtlamalarına yardımcı olabilir.
