Antarktika'nın keşfi bilim insanlarını ve politikacıları çok heyecanlandırmıştı ama tamamen farklı sebeplerle. Ordu ve kaşifler ise her iki tarafa da hizmet etmek durumundaydı.
Buzlu kıtanın keşfinden hemen sonra ülkelerin bu kıta üzerinde hak talepleri ortaya çıkmaya başladı. Norveçli denizci, kaşif ve araştırmacı Roald Amundsen, kıtayı ülkesi adına ele geçireceğini açıkladığında yıl 1911’di. Aynı dönemde İngiliz Kraliyet Donanması’ndan Robert Scott da kendi keşif görevine hazırlanıyordu. Scott, ne yaparsa yapsın Norveçli rakibinin arkasında kalmaktan kurtulamadı ve bu macera onun hayatına mal oldu.
Eski Antarktika araştırmacılarından David Walton isimli bir profesör, hikayeyi BBC Radio 4’ün “In Our Time (Bizim Zamanımızda)” adlı programda paylaştı.
“O dönemde İngiltere büyük bir emperyalist güçtü ve Antarktika, dünyanın keşfedilmemiş son yerlerinden biriydi” diyen Walton, Scott’ın kutup noktasına ulaşamasa bile İngilizlerin kıtadaki çalışmaları için önemli katkı sağladığını söylüyor.
Kıtaya ikinci dönüşünde ise Scott’ın amacı tek başına kutup noktasına ulaşmak olmuş. Amundsen önce kendi başına Kuzey Kutbu’na gitmeyi planlıyordu, daha sonra fikrini değiştirdi ve bu fikrini Scott’a da söyledi. İkili yarış yapmıyordu. En azından başta ortada bir mücadele yoktu ancak sonradan işler kızışacaktı.
Amundsen’in amacı, kutup noktasına en hızlı şekilde ulaşıp en hızlı şekilde geri dönmekti. Scott ise bilimi de düşünüyordu, bu nedenle yolculuğu daha zorlu ve uzun oldu.
Amundsen, yola 52 köpekle çıktı ve 11 köpekle geri döndü. Köpeklerin birbirini yemesine izin vermiş ve kendisi de köpeklerinden birkaçını yemişti.
Scott ise daha farklı bir yaklaşım denedi ve ne yazık ki yolculuğunu tamamlayamadı. Daha sonraki yıllarda yapılan çalışmalarda da adamın izi bulunamadı.
