Mars uçuşuna geri sayım başladı. Fakat dünyamızdan, Kızıl Gezegene yedi ayda bir yolculuğa çıktığımızda, zorlu koşul koşullarının bedenlerimizi nasıl etkileyeceğini anlamamız gerekir.
Neyse ki, ikiz astronotlar Scott ve Mark Kelly, NASA için gönüllü denek oldular. İkiz kardeşler, 10 kademeli bir araştırma projesinin baş aktörleri konumunda. Araştırmacılar, ikizlerin hem kan örneklerini hem de diğer biyolojik materyalleri topladı.
İkiz araştırmalarının tüm sonuçları muhtemelen bir-iki yıl daha yayınlanmayacak olsa da, ilk bulgular ortaya çıktı. Scott Kelly, 2015-2016 yılları arasındaki son görevinde 340 gün boyunca uzayda bulunmuştu.
Nature''un haberine göre "Gen ibareleri, DNA metilasyonu ve diğer biyolojik belirteçlerdeki değişiklikler" gözlendi. Araştırmaya öncülük eden bilim adamlarına göre, bu değişiklikler Scott'ın uzaydaki çok uzun süre kalmasına bağlı olabilir. Ekip, ön raporlarını, 26 Ocak'ta Texas Galveston'da düzenlenen NASA İnsan Araştırma Programı'nda sundu.
Tek yumurta ikizleri oldukları için, kardeşler genetik açısından neredeyse aynı konumda. Ancak araştırmacılar, yörüngedede bulunan Scott'un telomerlerinin (doğrusal kromozomların uçlarında bulunan, herhangi bir gen kodlamayan, özelleşmiş heterokromatin yapılar) daha uzun olduğunu keşfetti. Scott'ın telomerleri, Dünya'ya döndükten kısa süre sonra normal uzunluğuna döndü. Telemorlerin uzaması veya kısalması her zaman olumlu sonuçlar doğurmuyor; aksine bazı hastalıklara neden olabiliyor.
Bir başka gizemli sonuç ise DNA metilasyonu değişikliği (gen ifadelerini kontrol etmek için metil gruplarının DNA moleküllerine eklendiği süreç) oldu. Araştırmacılar, Scott'ın yörüngede gezinirken bu sürecin azaldığını ancak dünyada bulunan Mark'ta oranın tersine işlediğini saptadı. Mark, son uzay uçusunu 2011 yılında tamamlamış ve toplamda, 54 gün aktif uzay görevi üstlenmişti.
Uzman bilim ekibi, "Metilasyon, DNA'ın kopyalanması gereken bölümleri nasıl kapattığına işaret ediyor. Metilasyon değişikliklerini ölçmek, genin farklı koşullar altında ne kadar aktif olduğunu belgelemek ve gen ibaresinde kodlanan proteinlere ihtiyaç duymadığını belirlemenin bir yolu. Bu ölçümler, vücudun DNA seviyesinde uzay uçuşuna nasıl tepki verdiğini anlamamıza yardımcı oluyor." ifadelerini kullanıyor.
