Güneş Sistemi’nin en görkemli gezegenlerinden dev halkalarıyla yörüngesinde adeta dans eden Satürn, son 20 yıldır hakkında öğrendiklerimizle artık bize hiç yabancı değil. Elbette bunda NASA’nın ve Avrupa Uzay Ajansı’nın (ESA) payı çok büyük. 1997 yılının Ekim ayında, her iki ajansında ortak çabasıyla Dünya’dan bir daha geri dönmemek üzere ayrılan Cassini 3.2 milyon kilometre yol kat edip, 30 Haziran 2004’te Satürn görüngesine ulaşmayı başardı. Artık yaşlanan uzay aracı 20 yıllık görevine, 15 Eylül itibariyle son veriyor.
Bu süre zarfında Satürn’ü ve yaşam vaat eden uydularını keşfetti, yörüngesinde ona eşlik etti ve halkaları arasında gezindi. Son gezintisi ise sert koşullaraki fırtınalı Satürn atmosferinde bir alev topuna dönerek gerçekleşecek. Cassini'nin keşifleri, bilim insanlarının Satürn'ü ve Güneş Sistemi’nde Dünya dışında hayat barındırma ihtimali olan yeni yerleri tanımamıza yol açtı.
Dev uydu Titan’ın yüzeyinde sıvı karbon göllerini tespit etti ve kabuğunun altında tuzlu su okyanusları olduğu kesinleşti:
Titan, 13 Eylül 2017
Cassini, 504 kilometre genişliğindeki bir diğer uydu Enceladus'un güney kutbundan uzaya saçılan su buharını tespit etti. Elbette gidip orayı da görmesi gerekti ve yüzeyi kilometrelerce kalınlıkta buz kaplı uydunun mikropların yaşaması için uygun şartlara sahip olduğu anlaşıldı:
Enceladus, 13 Eylül 2017
Artık Cassini yakıtını tüketiyor ve görevin mimarı olan ekip uzay aracının Satürn atmosferine paramparça oluşunu görmek istemiyor. Bunun yerine atmosfere girmeden sorumluluk bilinciyle imha edilmesi planlanıyor:
Satürn'ün Halkaları, 13 Eylül 2017
Cassini, son fotoğrafını dün TSİ 22.58’de çekti ve son hareketini yapmak için hazırlıklara başladı. Aracın bugün saat TSİ 14.55’de son sinyali göndermesiyle veda etmesi bekleniyor.
Cassini'den gelen son fotoğraf, 13 Eylül 2017:
Güle Güle Cassini: