İş dünyasındaki en acı olaylardan birisi işten çıkartmalardır. Bir insan, hak ederek geldiği bir pozisyondan ayrılırken çok zorlanabilir. Kovulmalar sadece işten çıkartılan kişiler açısından değil, onu işten çıkartan kişiler olan yöneticiler açısından da zordur. Bir şekilde her iki tarafın da ihtiyacı olan yeterli özgüvendir.
Netflix, son yılların en hızlı yükselen markalarından birisi haline geldi. Bu başarısının ardında ise sıkı bir insan kaynakları yönetim ilkesi var. Netflix’i bu günlere getiren isimlerden olan Patty MacCord ise şirketin eski yetenek avcılarından. Yani bütün kariyeri, uzun vadede Netflix’e fayda sağlayacak doğru kişileri seçmekle geçmiş durumda.
1998 ve 2012 yılları arasında Netflix’te insan kaynakları şefi olarak görev yapmak, onlarca insanın şirkete girişinden ve çıkışından sorumlu olmak zor bir iş. Bu mükemmel kariyerin ardından kendi danışmanlık işini kuran MacCord, bir de iş dünyasında insan kaynaklarının yönetimiyle ilgili kitap kaleme aldı.
“Güç: Özgürlük ve Sorumluluk Kültürü Oluşturmak" başlıklı bu kitapta MacCord, Netflix kariyerinde öğrendiği acımasız gerçekleri dile getiriyor:
Kitap içindeki en sarsıcı konulardan birisi, şu anda iş dünyasında dahil olduğunuz bir takımın, sizi gerçekten başarıya götürecek takım olmadığını anlamak ile ilgili kısım. Elbette bu kısım bir yöneticinin gözünden değerlendirildiği için, “Hangi çalışanları işe devam etmesi gerektiğine nasıl karar verilir?” sorusunun cevabı veriliyor.
MacCord, bunun için 3 aşamalı bir öneride bulunuyor:
1. "Şu andan itibaren altı ay sonra ekibin başarmasını istediğiniz şeyleri yazın" diyor.
Çalışanların üzerine çalıştıkları ürün ve bu ürünün size 6 ay içinde kazandıracaklarının neler olduğuna dair öngörünüzü netleştirin
2. "İşlerin şu anki şekliyle değil, farklı şekilde nasıl yürütülebileceğini düşünün” diyor.
Yöneticilere ofiste dolaştıklarını hayal etmelerini öneren yazar, kurum içindeki iş birliğini arttıracak ve toplantıları azaltacak yöntemleri geliştirmek için yol bulmayı tavsiye ediyor.
3. “Yaptığınız işin gerçeğe dönüşmesi için, insanların o işlerin nasıl yapılacağını bilmeleri gerekiyor mu?” sorusunu soruyor.
Elbette gerekiyor. Bu nedenle MacCord, işini bilmeyen çalışanlara karşı, takınılacak tavrın geciktirilmemesini öneriyor. Çünkü asıl mesele en iyi insanları seçmek değil, o insanların ne kadar yeterli olduklarını anlamaktan geçiyor. Yeterli olmayan ya da zamanla yetersiz duruma gelen kişilerin, şirketlerde bir yerinin olmaması gerektiğini söylüyor yazar. Bunu yaparken de sektördeki acımasızlıkları gözler önüne seriyor.
MacCord, çalışanların daima işlerinden olma risklerine karşı kendilerini zorlamaları ve geliştirmeleri gerektiğini belirtiyor.
