Doğuyor, büyüyor ve ölüyoruz. İlk ikisi haricinde hayat yolcuğumuzdaki bu 3 aşama gerçekten büyük gizemlerle dolu. Gündelik hayatlarımız içinde fazla düşünmediğimiz ya da düşünmek istemediğimiz bir hayatın son bulma süreci hala bilim tarafından aydınlatılmaya çalışılıyor. Bir insanın ölmek üzereyken neler yaşadığı, zihninde dönenler, çevresel etmenlere vermek istediği tepkiler ve son anlarında düşündükleri… Tüm bu anlar ve düşünceler, ölümün gizemini aydınlatmak için güçlü veriler sunabilirler.
Ölmek üzere olan insanlar ilk anlarda yemek yemeyi ya da su içmeyi istemiyorlar ve yorulmaya, konuşamamaya hatta görememeye başlıyorlar. Fakat diğerlerinden daha uzun ömürlü bir duyu var: İşitme. Bu iddialar ise bir bilim insanına değil, ölmek üzere olan insanlarla mesleği gereği daha çok ilgilenen bir hemşireye ait. Lifehacker okuyucusu olan tecrübeli hemşire yorumlarını yaparken rumuz kullanmış ve adını açıklamamış:
"Bir kişi ölürken işitme duyusu daima çalışır vaziyettedir. Bu nedenle, eğer yanındaysanız söylediklerinizde dikkatli olun. Aynı odada ölen kişi farklı konuşmalar olmamalıdır. Konuşmayı dışarıda yapmayı tercih edin; böylece sizi ve başkalarını duymazlar. Onlara karşı her zaman sevimli kelimeler kullanın ve onları ne olursa olsun sevdiğinizi söyleyin."
İnsanın tüylerini diken diken eden bir dizi söz. Nitekim bu duruma alışmış birisinin ağzından çıkınca, hak vermiyor değiliz. İnsan hayattayken ve kendisiyle içinden konuşurken bile can sıkıcı meselelerden kaçınmaya çalışır. Hayatının son anlarında tüm kulağı bulunduğu ortamda olan birinin yanında onun hakkında konuşmak uygunsuz bir davranış.
Gülümseyin sevin ve can sıkıcı konuları hayatınızdan çıkartmaya bakın, bir defa yaşıyoruz.
