NASA, Cassini aracıyla Satürn ve uydularında araştırmalar gerçekleştirdi. Cassini’nin çalışmaları sırasında, Satürn uydularından olan Enceladus’ta yaşam için temel olan organik maddelerden bulundu. Enceladus’ta daha önce de organik maddeler bulunmuştu. Son verilerin önemi, bileşiklerin Enceladus’un okyanusundan geliyor olması.
Enceladus’taki okyanusta bulunan azot ve oksijen içeren bileşikler, proteinlerin yapı taşı olan amino asitlerin üretilmesinde kilit rol oynayan elementler. Proteinler olmadan Dünya’da yaşam var olmazdı. Enceladus’ta bulunan bileşikler de amino asitlerin oluşuma neden olabilir.
Bilim insanları, Enceladus’un yüzeyinin altındaki okyanusun yaşam için gerekli malzemeleri barındırabileceğinden şüpheleniyor. Araştırmacılar daha öncede buzlu uydudan gelen başka organik molekülleri tespit etmişlerdi. Ancak ilk defa suda çözünmüş halde organik moleküller tespit ediliyor. Bu önemli, çünkü bileşikler amino asit üreten derin deniz kimyasal reaksiyonlarına maruz kalabilirler.
Enceladus’taki okyanusta bulunan organik moleküllerle ilgili bulgular, Çarşamba günü Monthly Notices Royal Astronomical Society dergisinde yayınlandı. Dergide yayınlanan çalışmanın yazarlarından Frank Postberg, “Bu çalışma, Enceladus’un okyanusunun bolca reaktif yapı taşına sahip olduğunu gösterir ve Enceladus’un habitatında çalışma yürütmek için başka bir yeşil ışık oluyor” dedi.
Enceladus’ta okyanus suyu ve buzlar düzenli olarak ayın kabuğundaki sıcak çatlaklardan uzaya fırlar. Çalışmanın arkasındaki NASA’dan bilim insanları da bu eriyik kimyasal bileşimi hakkındaki verileri analiz etti. Eriyiklerin bazılarında azot ve oksijen içeren bir kaç yeni organik bileşik buldular.
Dünya’daki okyanusların derinliklerindeki deniz suyu, okyanus tabanındaki çatlaklardan akan magmaya karışır. Bu etkileşim yaklaşık 370 santigrat dereceye kadar sıcak olabilen dumanlı hidrotermal çatlakları yaratır.
Bu hidrotermal çatlaklar, organik bileşikleri amino asitlere dönüştüren kimyasal reaksiyonları körükleyerek hidrojen bakımından zengin sıcak su yayar. Bu amino asitler daha sonra yaşamı oluşturan genetik bilgiyi çoğaltmak için çok önemli olan proteinler oluşturmak için birbirlerine istiflenirler.
Bu işlem, güneş ışığının yardımı olmadan yaşamın gelişmesini sağlar. Enceladus’un da buz yüzeyi oldukça yansıtıcıdır ve oldukça az güneş ışığını uzaya geri gönderir. Enceladus’ta oluşacak herhangi bir yaşam bu yüzden karanlıkta gelişmek zorunda kalacaktır.
Bilim insanları da, Enceladus’taki okyanusların potansiyel termal çatlakların Dünya’dakilere benzer şekilde çalışabileceğine inanıyor. Araştırma ekibini üyelerinden Nozair Khawaja, “Koşullar uygunsa, Enceladus’un derin okyanusundan gelen bu moleküller, Dünya’da gördüğümüz reaksiyon yolu üzerinde olabilir. Dünya’daki yaşam için amino asitlere ihtiyaç duyulup duyulmadığını henüz bilmiyoruz. Ancak amino asitleri oluşturan molekülleri bulmak bulmacanın önemli bir parçası” dedi.
Bu tür organik bileşiklerin, hidrotermal çatlaklarla etkileşime girmek ve yaşam üretmek için okyanus suyunda çözünmesi gerekir. Bilim insanları, Enceladus’taki organik bileşiklerin bunu yapıp yapmadığına emin değiller. Araştırmacılar, verilerde yaşam için gerekli diğer bileşenlerin potansiyel öncülerini bulduklarını açıkladı.
Enceladus’taki organik bileşiklerin bulunduğu veriler, NASA’nın Cassini misyonundan geliyor. NASA, Cassini misyonunu 1997 yılında başlatmıştı ve araç 13 yıl boyunca Satürn ve uydularını araştırmıştı. Cassini aracını Eylül 2017 yılında bilim insanları bilerek Satürn’e düşürdüler. Bunu mikroskobik düzeyde yaşam barındırabilecek uydular olan Enceladus ve Titan’ı kirletmemek için yaptılar.
Bilim insanları Cassini tarafından toplanan verileri ve diğer bilgileri incelemeye devam etmeyi planlıyor. NASA, aynı zamanda bol organik bileşik bulunduran Satürn uydusu Titan’a yaşam arayışı için araç göndermeyi planlıyor. Bu görev için, 2026 yılında Dragonfly denilen bir aracın Titan’a gönderilmesine hazırlanılıyor. 2026 yılında yola çıkacak Dragonfly’ın 2034’te Titan’a ulaşması ve yaşam belirtileri aramaya başlaması bekleniyor.
