Öyle ki, 13.983.816 kolon oynasanız bile yine de gelmez. Zira 1,2,3,4,5,6 özel bir dizidir ve 49'luk serinin en başında yer alır.
Bir defa, 'Random' denilen bir kavramın bulunmadığı; bulunsa da bilinemeyeceği bu evrende, Pseudo-Random sayıların dahi tesadüfiliği tartışılırken ve esasında her hadise milyonlarca parametre ile açıklanabilecekken, matematiğin en saçma ve en temelsiz kısmı Olasılık Kuramı'dır. Bir küredeki değişik ağırlıkta, değişik momentlerde, değişik yerlerde yer alan toplara 'eşit' muamele yapmak, tümüyle yanlıştır.
Üstelik, herhangi bir hadisenin olasılığı azaldıkça, anlamsızlığı da artar. Mesela; bir olayın olasılığı %99 ise, o olay hakikaten sık sık gerçekleşmektedir. Dolayısıyla, bu başarılı bir açıklama iken, %50 dahi dayanaktan yoksun bir açıklamadır.
Denilir ki, denemeleriniz sonsuza ulaştığında, bu ihtimali bulacaksınız. Yani: Sonsuz defa yazı-tura atarsanız, yazıların sayısı = turaların sayısı = deneme sayınızın yarısı olacak.
"Ben bilgisayar simülasyonu yaptım, oldu" da dayanaksız bir savunmadır. Çünkü ben yaptım... Sayısal için (1,2,3,4, 5, 6) sekiz milyonuncu denemede geldi. Yazı turalar ise 100.000.000 denemede neredeyse 50.000.000 defa gelerek bu kuramı haklı çıkardı.
Sonuç
1. Bilgisayar, en nihayetinde elektrikle çalışan bir finite state machine'dir. (Hafızası bulunan bir sistemi soyut bir biçimde temsil etmek adına kullanılan matematik modeli.) Ne yaptığı, her an izlenebilir ve her an bellidir. Dolayısıyla, zaten tesadüfiliği tartışılır.
2. İhtimal yadsınamayacak denli büyük değilse, ya da sonsuza yakın deneme içermiyorsa, birkaç yüz deneme için dahi hiçbir anlam teşkil etmez.
