Uluslararası Uzay İstasyonunda görev yapan astronotlardan uçuş öncesi ve sonrası alınan verileri inceleyen Houston Üniversitesi'nden bir optometrist, bu uzay deneyiminin gözlerin yapısında fiziksel bir değişikliğe yol açtığını keşfetti. Araştırmacı, 15 astronotun uçuştan önce gayet iyi bir görüş yeteneğinin olduğunu ancak tekrar Dünya'ya geldiklerinde fiziksel deformasyon yaşadıklarını gördüklerini söyledi.
"Uzay uçuşuna bağlı nöro-oküler sendrom" olarak adlandırılan bu durum NASA tarafından daha önce gözlemlenen bir durum olarak biliniyor. Ancak Houston Üniversitesi tarafından yapılan araştırma, bu değişiklikleri akıllı algoritmalar ve optik koherens tomografi görüntüleme olarak bilinen bir teknik kullanarak ölçümledi. Houston Üniversitesi'nde öğretim üyesi olarak görev yapan Nimesh Patel, daha sonra gerçekleşen değişiklikleri görmek için veriyi araştırmasını sağlayan özel algoritmalar geliştirdi.
Mikro yer çekime uzun süre maruz kalan bireylerde, bu değişiklikler, Bruch membran açıklığının pozisyonunda bir değişiklik, optik sinir başı kenarına daha yakın retinal kalınlıkta bir artış ve koroidal kıvrımlar ile gözlerin oranındaki bir artışı içeriyor. Öte yandan bu değişikliklere mikro yer çekimin neden olup olmadığı da kesin değildir ancak bir teori vücudun kranial sıvılarındaki kaymaların mikro yer çekimi tarafından tetiklendiğini öne sürüyor.
Astronotlara gelince göz önünde bulundurulması gereken bir faktör olmasına rağmen, çok fazla insanın görme yetileri için muhtemel marjinal riskler yüzünden uzay yolculuğunu bırakmayı isteyeceğini düşünmüyoruz. Yine de, uzay uçuşuna bağlı nöro-oküler sendrom nedeniyle gözlük taktığınızı söylemek, bilgisayar oyunları oynarken ekrana çok yakından bakmanız sebebiyle gözlük taktığınızı söylemekten daha havalı görünüyor.
