MS 900-1200 arasında, neredeyse tüm araştırmalarda Viking'lerin, Kuzey Atlantik'e hükmettiği ortaya çıkıyordu. Güçlü tekneler inşa etme ve gezinti yapma yetenekleri, onların Kuzey Atlantik boyunca seyahat etmelerine imkan verdi. Daha önce yapılan araştırmalar, Vikinglerin gezinmek için bir çeşit güneş saati kullandığını ve bu durumun kesin olduğunu öne sürüyordu. Ama o zaman Vikingler hava bulutlu ya da sisli olduğunda ne yapıyorlardı?
Viking masalları, Viking gezginlerinin güneşi bulutlu günlerde bile bulmasına yardım eden, güneş taşlarının kullandıkları birkaç nesildir düşünülüyor. Ancak, bu tür bir söylentiyi kanıtlamak zordu. Çünkü Viking batığının üstünde veya yakınında herhangi bir benzeri taştan bulunamadı. 2002 yılında bir 16. yüzyıl İngiliz gemi kazası batığında ise bir kristal bulundu. Görünen o ki, İngiliz denizcileri taşları Vikinglerden kullanmayı öğrenmişti. Ancak bu durumun gerçekliğini kesinleştirmek için daha güçlü kanıtlara ihtiyaç vardı.
Araştırmacılar, herhengi bir kristalin kullanıldığında ve bir denizde 'güneş okumasını' ne sıklıkta yaptığına bağlı olarak, karışık sonuçlar bulduklarını bildirdi. En iyi ihtimalle, her üç saatte bir kristal kullanmanın %92 ila %100 doğru olduğunu keşfettiler.
Bir teoriye göre de, Viking denizcileri, bir güneş pusulası ve güneş taşı kristallerini kullanarak bulutlu havalarda gökyüzü kutuplaşması yoluyla Norveç ve Grönland arasındaki enlem boyunca ilerleyebildi. Araştırmacılar daha önceki atmosferik ve psikofiziksel deneylerde ölçülen verileri kullanarak, Viking navigasyonunun başarı oranını belirleyebildiler.
Norveç ve Grönland arasındaki yaz gündönümü ve ilkbahar ekinoksunda değişen bulutluluğu simüle eden araştırmacılar, Viking denizcilerin rotasında, 3 haftalık bir yolculuğun değişen hava koşullarında Grönland'a ulaşma şansını ortaya çıkardı. Kalsit, kordierit veya turmalin güneş taşları ile gökyüzü polarizasyonunu 'yani dalganın hareket yönüne dik gelen düzlemdeki salınımların yönünü tanımlayan yansıyan dalgaların bir özelliğini' analiz ettiler.
Sonuçlara göre, gökyüzü-polarimetrik navigasyonu, bahar ekinoksunun iki günü ve yaz gündönümünde bile şaşırtıcı bir şekilde başarılı olduğunu gösteriyor. Burada etken denizcinin, her 3 saatte en az bir kez, yön için kullanılan taşlarla yönünü analiz ediyor olması. Bu durum, Vikinglerin neden 300 yıl boyunca Atlantik Okyanusu'nu yönetebildiğini ve bir manyetik pusula olmaksızın Kuzey Amerika'ya ulaşabildiğini açıklıyor.
Elde edilen bulgular, yalnızca navigasyon başarı oranlarının daha yüksek olmasının değil, aynı zamanda gerçek zamanlı navigasyon saatine göre, yapılan navigasyon prosedürünün mümkün olduğu kadar simetrik olması gerektiğini de ortaya koyuyor.
