Paylaş
7
Bantları hemen herkes hayatının bir döneminde kullanmıştır. Poster asmakta, bir şeyleri sabitlemekte, kırılan vileda sopasını geçici olarak iş görecek kadar tutturmada… Bunlar, sıradan bir insanın bant kullanımlarına örnek. Mühendisler, elektrikçiler gibi bazı meslek erbapları bantları çok daha çeşitli çalışmalarda kullanabiliyor.
Bantları özel kılan şey ise sahip oldukları yapıştırıcılar. Yapıştırıcıların kullanım alanları inanılmaz geniş. Akıllı telefonların iç aksamlarını sabit tutmak gibi gözümüzle göremediğimiz kullanım alanlarına sahipler. Firmalar, yapıştırıcıları neyin söktüğünü bilmek istiyor ki daha iyi yapıştırıcılar üretebilsinler.
Teknik olarak yapıştırıcılar, iki yüzey arasındaki boşluğu dolduracak esneklikte ve atomik düzeyde vakum kuvveti uygulayabilecek yapıdaki yumuşak kimyasallardır. Her madde aynı olmadığı için her yapıştırıcı her yerde kullanılmıyor. Plastik yapıştırıcısının tahtayı tutmamamasının, yapıştırıcılar üzerinde “X, y, z yapıştırıcısı” gibi ifadeler bulunmasının sebebi de budur.
Teknik olarak bantlar ve yapıştırıcılar üç şekilde çıkar: Yapıştırıcıya bütünleşik esnek yüzeyin çekilmesiyle esneyerek, kazıyarak ya da üstüne bastırıp çekerek. Bu etmenlerin dışında bantların kendi kendine çıktıkları durumlar da oluyor. Nem ya da sıcaklık gibi etkiler nedeniyle bantlar sökülebiliyor. Araştırmacılar da tam olarak neyin sökülmeye neden olduğunu, arkasındaki mekanizmayı çözmeye çalışıyor.
Yapıştırıcılar yavaş yavaş vidaların ve ağır metallerin yerini almaya başladı. Telefonun içinde yapıştırıcının bozulması, bindiğiniz arabadaki kaynak noktalarının yağmurdan açılmasından çok daha zararsızdır. Bu yöntemlere geçmeden önce olası bütün yıpranma nedenlerinin bulunmak istenmesinin ardındaki sebep de bu.
Araştırmacılar, şimdilik günlerini bantların düşmesini beklemekle ve yapıştırıcı kazımakla geçiriyorlar. Ancak çalışmalar yavaş da olsa kesintisiz şekilde devam ediyor.
