Yaklaşık 500.000 yıl öncesinden bir Kambriyen eklem bacaklısının günümüze kadar sağlam kalmayı başaran beyni, birçok paleontoloğun beynin çürümesinin kaçınılmaz olduğu konusundaki fikirlerinin yanlış olduğunu kanıtladı. Önceki araştırmalar, ne kadar korunursa korunsun, yumuşak sinirsel maddenin fosilleşmeye başlamadan çok önce parçalanacağını gösteriyordu.
Alalcomenaeus, küçük bir yaratık olabilir, ancak dış iskeleti ayrışmayı engelleyecek dayanıklıydı. Harvard Üniversitesi'nin araştırması, Kambriyen tabakalarında, normalde koruma altında bile çürümeye uğrayan, ancak olağanüstü şekilde korunarak biyomineralize olmayan bir anatominin ayrıntılarını ortaya koyuyor.
İnsanların beyni, ölümden çok kısa süre sonra çürümeye başlıyor ve eski Mısırlılar bile mumyalama işlemi sırasında beyni koruyamayacaklarını biliyorlardı. Diğer bazı organlar gibi korumaya çalışmanın bir anlamı yoktu ve mumyalanamayan bir organın asla fosilleşecek kadar sağlam kalmayacağı öne sürülüyordu. Ancak yakın zamanda yapılan kazılarda bulunan Alalcomenaeus fosili üzerinde leke gibi görünen maddenin, beyin olduğu keşfedildi.
Alalcomenaeus beyni, anatomik olarak insan beynine hiç benzemiyor. Canlı, başından sırtının üst kısmına kadar uzanan uzun bir beyin yapısına ve merkezi bir sinir sistemine sahip. Sinir dokusu, yaratığın dört gözüne ve dört çift parçalı sinire bağlanıyor. Ayrıca beyinden sırtına kadar daha fazla sinir uzanıyor.
Bu sinir sistemi, fosil üzerinde koyu bir leke olarak ortaya çıktı ancak nöral doku karbon açısından zengin olduğundan, lekedeki karbon izleri onun beyin olduğunu ortaya çıkardı. Lekelerin, ilk olarak çürümeye sebep olan bakteri artıkları olduğu konusunda şüpheler olsa da, yakın zamanda incelenen bir Alalcomenaeus örneğindeki lekenin başka bir bakteri olmayacak kadar hassas ve simetrik olduğu saptandı. Peki fosilleşmiş bir insan beyninin yüzeyin altında gömülmüş olarak bulunabilmesi mümkün olabilir mi? Bilim insanları şimdi bu sorunun cevabını arıyor.