Bizim gözümüz ışığı algılayabilecek şekilde gelişmiştir. Bu nedenle Samanyolu’na uzaktan baktığımızda gözümüz, uzayın sonsuz karanlığında kümelenmiş ve beyaz bir ışıkla aydınlanan bir görüntüyü görmektedir. Manyetik alanları görecek şekilde özelleşmiş olsaydık, karşımıza çıkacak görüntü çok daha farklı olacaktı.
Teknik olarak, gözlem yapılan her farklı dalga aralığı görüntüyü bizim için biraz daha renkli hale getiriyor. Farklı dalga boylarını incelemek, bilim insanlarının gaz kütlelerini ve Samanyolu içerisindeki oluşumların kimyasal yapısını görmek için kullandıkları yaygın bir yöntem olarak biliniyor. Ayrıca pek çok gök cisminin geçmişi de bu incelemeler ile ortaya çıkartılabiliyor.
Bu çalışmalarda yaklaşık 10 yıldır Planck teleskopu kullanılıyor. Teleskop tarafından farklı dalga boylarında yapılan ölçümler sayesinde Samanyolu’nu keşfetmek de kolaylaşıyor. Galaktik arka planı istediğimizde devreden çıkarmamız mümkün oluyor. Tabii ki bu, galaktik arka planın gereksiz bir şey olduğu anlamına gelmiyor. Tam aksine o da kendi başına bir harita ama ikisini bir arada değerlendirmeye çalışmak işleri çok daha karmaşık hale getirdiği için böyle bir yol izleniyor.
Manyetik alan haritaları, yıldızların oluşumları ve yok oluşları hakkında bilgi edinebilmemizi sağlıyor. En iyi modelleme haritalarının oluşturulması için de çalışmalar devam ediyor. Işığı kutuplaştıran Samanyolu'nun manyetik izleri bu esnada bizlere de görsel şölen sağlıyor.