İşte bu haberimizde, savaşın bütün parametrelerini en iyi biçimde analiz etmiş ve doğru ve de yerinde adımlar atmış askeri dehaların uyguladığı taktikleri bulacaksınız...
Hilal, kurt kapanı veya turan taktiği
Çoğunlukla Asya halkları tarafından uygulanan kurt kapanı taktiğini, 'temel bir savaş stratejisi' olarak tanımlayabiliriz. Çağının çok ötesinde bir savaş analiziyle hayata geçirilen bu taktik, bilhassa hantal ordulara karşı sonuç vermiştir.
Şok ve terör
Şok ve terör taktiği, ismini, 1996 senesinde, Amerikan Ulusal Güvenlik Üniversitesi öğretim görevlilerinden almıştır. 'Askeri fazla olan kazanır' şeklinde özetlenebilecek olan bu taktik, karşı cepheyi paniğe sürüklemeye dayanır. Ani ve aşırı bir kuvvet-teknoloji kullanımı ile düşmanın korkutulması esastır.
Yıldırım harekatı
Yıldırım harekatı, şok ve terör taktiği ile önemli benzerlikler gösterir. Örneğin Naziler, bu taktiği sıkça kullanmıştır. Barış çağrısı yapılan süreçte olağanüstü büyüklükte bir ordu kurmuş ve karşı cephelerin stratejik noktalarına ani ve aşırı saldırılar gerçekleştirmiştir. Henüz başına neyin geldiğini dahi idrak edemeyen düşman ordusuna ait savunma hattının bozulmasıyla zafer elde edilir.
Gerilla taktiği
Gerilla taktiği, küçük ve dağınık birliklere dayalı bir stratejidir. Söz konusu taktik; güçlü, kalabalık ve sistemli-disiplinli ordulara karşı yürütülen yıpratma savaşı olarak da tanımlanabilir. Ayrıca gerilla taktiğinin hayata geçirilebilmesi için, yerli halkın desteği şarttır.
Boş kale taktiği
Boş kale taktiği, yalnızca 100 askeri olan General Zhuge Liang tarafından, yüz binlerce kişilik bir orduya karşı uygulanmıştır. General, bütün askerlerin gizlenmesini ve kale kapılarının da ardına kadar açılmasını emretmiştir. Kendisi ise, kale kapısını görebileceği bir yere oturmuş ve enstrüman çalmaya koyulmuştur. Kalenin kapısına değin gelen düşman ordusu, bu görüntü karşısında bir tuzak olduğundan kuşkulanarak, geri çekilmiştir.
Fil ordusu veya savaş fili
Antik ve orta çağda karşılaşılan fil orduları pek de yaygın olarak kullanılmamışlar, fakat güçlü ve önemli bir savaş birimi olarak görülmüşlerdir. Fillerin sırtına, okçuların ve kargılı askerlerin konuşlanacağı, sandık şeklinde sığınaklar yerleştirilir. Böylelikle düşman askerleri fillerin üzerindeki askerlere zarar veremez. Filler yavaş ilerliyor olsalar da arkadan gelen askerler adına güvenlikli bir alan oluştururlar.
Wolfpack ve kör denizaltı taktikleri
Wolfpack veya kurt sürüsü taktiği, 2. Dünya Savaşı esnasında Almanlar tarafından İngilizlere uygulanmıştır. Taktiğin maksadı, mümkün olduğunca çok sayıda düşman gemisini batırmaktır. Savaşın ilk senelerinde İngiltere’yi Almanya'ya teslim olma noktasına getiren taktikte, birbirine yakın mesafede devriye gezen denizaltılar herhangi bir konvoyla karşılaştıklarında hedefe yaklaşır ve onları vururlar.
Buna karşılık olaraksa, İngilizler tarafından kör denizaltı taktiği geliştirilmiştir. Alman denizaltılarına gizlice yaklaşarak periskoplarını ya kırmış ya da üzerine görüşü engelleyecek malzemeler geçirmişlerdir. Böylelikle, kör olan denizaltılar yüzeye çıkmak mecburiyetinde kalmış ve daha kolay bir biçimde vurulmuşlardır.
Part vuruşu
Part vuruşu taktiği, Orta Asya göçebe toplumlarının atlı okçuları tarafından uygulanmıştır. Taktikte, atlı okçular karşı cepheye saldırır ve ansızın geri çekilirler. Düşman, atlı okçuları izler. Okçular, düşmanı yormayı ve arzu ettiği yere çekmeyi amaçlayarak at sırtında geri döner ve ok atmayı sürdürürler. Part vuruşunda, okçuluk kadar binicilikte de usta olmak şarttır.
Yakıp yıkma taktiği
Yakıp yıkma taktiği, en eski çağlardan bu yana hemen hemen bütün toplumlar tarafından uygulanmıştır. Savaşta geri çekilen taraf, düşman kuvvetlerinin işine yarayabilecek bütün kaynakları tahrip ederek kullanılamaz bir duruma getirir. Bilhassa işgal hallerinde kullanılan yakıp yıkma taktiğinde; tarlalar, yiyecekler, altyapı, ulaşım, iletişim ve sanayi tesisleri ortadan kaldırılır.
Pakfront taktiği
Pakfront taktiği, 2. Dünya Savaşı esnasında, Almanlar tarafından Doğu Cephesinde Ruslara karşı uygulanmıştır. Rusların tanklarına karşı yeterli gücünün bulunmadığını anlayan Almanlar, birer birer veya ufak gruplar halinde kullandıkları tanksavarları, daha büyük gruplar halinde önemli, tek hedefe yönlendirerek hedefi kısa zamanda yok etmeye başlamışlardır.
