Gaziemir'deki nükleer atıkları temizlemekten aciz ve o nükleer maddenin oraya nasıl geldiğini soruşturup yargılamaktan kaçınan devletin ve yönetim anlayışının, nükleer santral atıklarını yönetebileceğine kim inanır? Nükleer enerji öldürür. Dünyanın hiç bir ülkesinde resmi ruhsatlı nükleer atık deposu yok. Atıkların çoğu nükleer santrallerin arazisi içinde depolanıyor. Var olan depolama alanlarının resmi ruhsatı yok. Bu nedenle, nükleer atıkların deprem, sel gibi afetler ve daha başka pek çok nedenle yer altı suyuna sızıp radyasyonun insana kadar ulaşmadığını kimse öne süremez. Dahası hiç bir depolama alanı nükleer atığı binlerce yıl saklayamaz ama içindeki radyasyon binlerce yıl varlığını sürdürerek insan dahil tüm canlılar için tehdit olmayı sürdürür. Bilinen son nükleer kaza 2011'de Japon Fukişima'ya bakın. Radyasyon sızıntısı yıllarca sürdü. Bu kadar gelişmiş teknolojiye rağmen erimiş nükleer çekirdeğe ulaşmakta aciz kaldılar. Radyasyonu suyu depoladılar ancak baş edemeyeceklerini anladıktan sonra denize bırakacaklarını açıkladılar. Dahası, dönemin Enerji Bakanı Taner Yıldız, Japonya'ya gidip, çok beğendiği Fukuşima Nükleer Santral sahibi Tepco ile Sinop'ta nükler satral kurmak için anlaşma imzaladıydı. Daha kötüsü, Tepco Fukişima belasıyla uğraşırken Sinop'ta nükleer santralin asıl anlaşmasını imzalamaya davet eden yine Bakan Taner Yıldız'dı. Fukuşima nükleer patlaması, hiç bir nükleer satralin güvenli olmadığını bir kez daha ortaya koydu. Bu da çok açık biçimde dünyadaki tüm nükleer santrallerin kapatılması, inşa durumundakilerin durdurulması gereliliğini apaçık ortaya koydu.

nükleer ölüm fabrikası yok iken oluyor varken neler olur düşünün... kullanılmış uranyum çubuklarını ne ederler...