Dünya Sağlık Örgütü’nün (DSÖ) yeni tip koronavirüsün neden olduğu COVID-19 hastalığını pandemi, yani küresel salgın ilan etmesinin üzerinden teknik olarak sadece birkaç hafta geçmesine rağmen, sanki yıllardır bu kaosun içindeyiz gibi hissediyoruz. Eminim bu haberi okuyan sizler de benzer bir ruh hali içindesiniz.
Aşırı korku ve stres zamanlarında beynimizin anıları nasıl kaydettiği ile ilgili yapılan bir araştırma, hissettiğimiz bu zaman çarpıklığının nedenini ortaya koyuyor. Beynimizin bize oynadığı oyunu gösteren araştırma, Stanford Üniversitesi'nden Amerikalı sinirbilimci Prof. Dr. David Eagleman tarafından gerçekleştirildi.
Prof. Dr. Eagleman, korktuğumuzda zaman algımızın yavaşlayıp yavaşlamadığı sorusunu cevaplamak için, katılımcıların 150 metrelik bir platformdan atladığı bir deney tasarladı. Ünlü sinirbilimci, deneklerden düşüşleri sırasında bileklerine bağlanmış, sayıların inanılmaz bir hızla aktığı dijital bir ekrana bakmalarını istedi. Teoriye göre zaman algıları gerçekten yavaşlarsa, sayıları okuyabilecekleri üzerine kuruldu. Fakat hiçbir denek, sayıları okumayı başaramadı. Bu da, korktuğumuz anlarda zaman algımızın değişmediğini gösteriyor.
Cevap aslında, beynimizin bu zamanlarda anıları nasıl kaydettiği ve bu anıları nasıl hatırladığında saklı. Beynimiz, korktuğumuzda bizi hayatta tutmak için her küçük ayrıntıyı fark etmemizi sağlar. Prof. Dr. Eagleman, ”Beyniniz, hayati tehlikede olduğunuz zamanlarda, hafızayı çok daha ayrıntılı oluşturur. Daha sonra, bir anıyı hatırladığınızda, beyniniz tüm bu ekstra ayrıntılarla karıştırılır ve bu olayın gerçekte olduğundan daha uzun sürdüğünü düşünerek kişi kandırılır” diyor.
Aylardır devam eden COVID-19 pandemisi nedeniyle tabiri caizse diken üstünde yaşıyoruz. Bugünlerde sadece bu iki şeye odaklanmış durumdayız: Kendimiz ve sevdiklerimizin sağlığı. Her gün koronavirüs salgını nedeniyle dünyanın dört bir yanından üzücü haberler alıyoruz. Bu da, yarınlara dair kaygı düzeyimizi önemli ölçüde artırıyor. Öyleyse soru(n) şu: Sahip olduğumuz bu his, bizleri çarpık bir gerçekliğin içine itmiş olabilir mi?
