İnsanlar, binlerce yıldır diş çürümelerine karşı mücadele ediyor ve ne kadar uzun yaşarsak sorun o kadar zorlaşıyor. Kullanılan birçok sarf malzemesi ise dişleri çürümeye karşı koruyan sert minenin kaybına neden oluyor. Dişlerimizi koruyan bu sert malzeme, bir kez kaybolduğunda ise asla geri dönüşü olamıyor.
Mevcut standart dolgu işlemi, çürümüş diş malzemesinin çıkarılmasını ve oluşan boşluğun sert bir dolgu malzemesi ile doldurulmasını içeriyor. Bu konuya ilişkin çözüm üretmek isteyen Zhejiang Üniversitesi ve Xiamen Üniversitesi'nden bir araştırma ekibi, insan dişi minesini tamir etmenin bir yolunu buldu. Ekip, dişlerin işlem süreçlerini ve test edildiğinde ne kadar iyi çalıştığını Science Advances dergisinde bir makalede paylaştılar.
Çalışma, insan dişi minesine çok benzer malzemeler ile gerçekleştirildi:
Araştırmacılar, diş minesini onarmak için ilk önce doğal diş minesinin ana maddesi olan son derece küçük (1,5 nanometre çapında) kalsiyum fosfat kümeleri oluşturdular. Minik kümelerin her biri daha sonra kimyasal bileşik trietilaminle hazırlandı; bu şekilde kümelerin topaklanmasına engel olundu. Daha sonraysa hazırlanan bu kümeler, insan dişinin minesine çok benzer bir malzeme olan ve kristalin hidroksiapatit örneğine uygulanan bir jel ile karıştırıldı.
Testler, kümelerin dişin durduğu yerle kaynaşmış olduğunu ve bunu yaparken numuneyi kaplayan bir katman oluşturduğunu gösterdi. Ayrıca katmanın, benzer çalışmalarla önceki ekiplerin elde ettiğinden çok daha sıkı kaynaştığı ortaya çıktı. Araştırma ekibi, elde edilen böyle bir gerginliğin ise yeni malzemenin tek bir tabaka halinde kaynaşmasını sağladığını belirtiyor.
Elde edilen numune, pek çok açıdan gerçek diş minesi ile eşdeğer çıktı:
Bu aşamaları tamamlayan ekip, oluşan katmandan numuneyi çıkarmak için asitte bekletilmiş gerçek insan dişlerine aynı tip testler yaptı. 48 saatlik test uygulamasında, dişlerde yaklaşık 2,7 mikrometrelik kristal tabakaların oluştuğu gözlemlendi. Mikroskopla yapılan yakın incelemeler, oluşan bu katmanın doğal diş minesininkine çok benzeyen bir yapıya sahip olduğunu göstermiştir. Fiziksel testlere de tabii tutulan numune, dayanıklılık ve aşınma direnci bakımından doğal mine ile neredeyse eşdeğer çıktı.
Araştırmacılar, tekniklerinin hekimler tarafından kullanmadan önce, daha çok istenmeyen yan etkilerin olup olmadığından emin olmak istiyorlar. Bu yüzden de elde edilen numune üzerinde daha çok çalışma yapmaları gerekiyor.
