Bilindiği üzere 2015 Paris İklim Konferansı sırasında 195 ülke, sıcaklık artışını 15.7 santigrat derecede (3.6 F) sınırlamayı amaçlayan yasal olarak bağlayıcı bir küresel iklim anlaşması imzaladılar. Bu minvalde her ülkenin önde gelen firmaları devlet yatırımlarıyla desteklenen projelerini gerçekleştirmek için kolları sıvadılar. Dolayısı ile bu anlaşma, iklim değişikliği ile mücadelenin temel taşlarından biri oldu.
İsviçre’deki bu fabrika ise atmosfere salınan aşırı miktardaki karbondioksiti yakalamak için 18 adet “hava fırçası” içeren atık toplama tesisine sahip. Toplanan fazla CO2’ler ise daha sonra, domates ve salatalık gibi temel sebzeleri yetiştirmek üzere seralara veriliyor. Yaklaşık 1 kilometrelik uzaklıkta bulunan seralar, atmosferde iklim değişikliğine sebep olacak CO2 atıklarıyla sebze yetiştirmek için çalışıyor.
Konsantre halde depolanan CO2, atmosferde kapladığı yerden çok daha az bir hacimle depolanıyor. Bloomberg'e göre tesis, bir yıl boyunca yaklaşık 900 ton CO2’yi filtreliyebiliyor. "Fırçalama" işleminin bir parçası olarak CO2, bir dizi filtrenin tabanına çökertiliyor. Her bir filtre tamamen dolduğunda ise, enerji sektöründen otomotiv endüstrisine kadar değişen pazarlara satılacak şekilde izole ediliyor.
Climeworks yöneticisi ve kurucusu Jan Wurzbacher, “2025'te küresel CO2 emisyonlarının yüzde birini yakalamak için çalışıyoruz." açıklamasında bulundu. Bu cümle ilk başta “Sadece bu kadar mı?” sorusunu akıllara getirse de anlaşmaya imza atan 195 ülkenin benzeri projeler yaptığını varsaydığımızda, bunun iklim değişiklikleriyle tek başına mücadele edecek bir projeye dönüşeceğini söyleyebiliriz.
Climeworks, KEZO tesisindeki gibi ortaklıklarla gelecek yıllarda daha büyük ve daha ticari kaynaklar üretecek. Climeworks bu öncü projeyi, diğer pazarlarda pilot programlarla denemeye başlayacak.
