Kara delik denince herkesin aklında bir şekil belirmesine rağmen aslında belli bir tür kara deliklerde, olay ufkunun dış kenarının nasıl göründüğünden ibarettir. Bunun sebebi ise kara deliklerin teknik olarak görünmez olmaları. Bu yapıların merkezinde çekim kuvveti o kadar fazladır ki herhangi bir madde ya da elektromanyetik dalga, çekirdeğin çekim gücüne yenik düşerek çekirdeğe doğru çekilir. Bu kritik eşiğe de olay ufku denilmektedir.
Aslında EHT’den çok daha önce, astrofizikçi Jean Pierre Luminet bize olay ufkunun nasıl göründüğüne dair bir fikir vermişti. Lumiet elbette ki gerçek bir fotoğraf çekmedi. Olay ufkunun yapısının nasıl olabileceğine dair bir matematiksel model geliştirdi. 1978 yılında Luminet, 1960’lardan kalma IBM 7040’ını kullanarak dünyanın ilk bilgisayar destekli kara delik modelini geliştirdi.
Luminet, bilgisayarın verdiği sonuçları karbon kağıdına elle tek tek çizdi. Bu sürecin sonunda da diskin yan parçası “ortaya çıktı”. Yazar bu durumun sebebi olarak ışıkların cismin çok yakınına çekilmesini gösteriyor.
Luminet, kara deliğin çevresinde yer alan yapının asimetrik yapısından da bahsederken, kara deliklerin kendi farklı bölgelerini ışık hızına yakın hızda döndürebilen tek gök cismi olduklarını söylüyor. Araştırmacı bilim insanı, Christopher Nolan’ın Interstellar filmi için 15 sayfalık bir bilimsel rehber de yazdı.
EHT gözünü, Samanyolu Galaksisi'nin merkezinde bulunan Sagittarius A* süper kütleli kara deliğine dikmiş durumda. Gelecek görüntü, yapılacak işlemlerden önce muhtemelen yalnızca birkaç piksellik bulanık bir görsel olacak.
