Her yeni bir ürün, eskisinden utanmamıza sebep oldu. Bunun başlıca sebebi ise: beğenilme içgüdüsüdür. Yani birçoğumuz ürünün özelliklerinden ziyade, dünya genelinde sahip olduğu ünvanını seviyoruz. Sadece bunlarla kalmayıp, çevremizdeki insanlara kendimizi anlamsızca göstermeye yahut çeşitli ispatlamalarının peşine düşüyoruz. Hani bir deyim vardır ya: “Okurken düşünmek” diye, işte bu haberimiz, o özlü deyimin tam karşılığıdır.
Amerikalılar, 22 ayda bir telefonlarını değiştirmektedirler; ve en son 2010 yılında toplamda 150 milyon telefon, bu sebepten dolayı hurdalığa gitmişti. Özellikle ilk iPhone’un piyasada satışa sunulması üzerine 10 milyondan fazla ürün hurdalığa gitmişti; üstelik zehirli maddeler içeren plastik ve bataryalarıyla birlikte. Muhtemel olarak şu an her biriniz “Eee orada öyle kalmıyorlar ki, devamlı yok ediyorlar” diyorsunuz. Evet haklısınız, çoğunluğu yok ediliyor ancak hangimiz bunların yakılarak yok edildiğini biliyor veya yakılması sonucu dünyamıza verdiği zararları düşünüyoruz?
1.
Fotoğrafta gördüğünüz üzere burası Gana. Boş bir araziye eski ürünler, USB kabloları atılmış ve ucuz işçiler tarafından yakılıyor. Bunun zararı sadece dünyamıza değil, aynı zamanda bu angarya işleri yapan insanlaradır. "Hangimizin umurunda?"
2.
Utah’da yer alan Bingham Canyon madeni, dünyada kazılmış en derin madendir. Buraya eski veya gündelik ürünler atılıyor.
3.
Kongo Cumhuriyeti’nde yer alan bir madende, ucuz işçiler elektronik bordlar için altın çıkartıyor.
4.
Çin’in Longjiang nehrinde araştırma yapan ekip, iş elbiselerinden de anlayacağınız üzere yüksek miktarda kadmiyum tespit etmişler. Bu mineraller, -günümüzde vazgeçemeden kullandığımız- akıllı telefonlarının bataryalarının yapımında kullanılıyor.
5.
Araştırmacılar, elektronik atığının tahmini olarak 2017 yılında 60 milyona çıkacağını söylüyorlar.
6.
Son olarak görmüş olduğunuz bu "küçük sevimli" ancak birçoğumuzdan daha "yürekli" kardeşimiz, disklerin içerisindeki devreleri söküp alüminyum- metal parçaları satarak ailesinin geçimine katkıda bulunuyor.
