İnsanlık dünyada keşfedilmedik yer bırakmamaya kararlı. Gezegen yüzeyinin sadece yüzde 23üne hiç bir şekilde insan eli değmediği biliniyor.
Vahşi doğa olarak tanımlanan bölgelerde hiç bir sanayi aktivite olmaması gerekiyor, bir defa bu vasıf kayboldu mu bir daha geri kazanılamıyor.
Dünyanın geri kalan vahşi bölgelerinin yüzde 70'i ABD, Kanada, Rusya, Brezilya ve Avustralya'da yer alıyor. Bu ülkelerin kendilerine has vahşi doğaları var
Avustralya: Çöl
Dev örümcekler, yılanlar, koalalar ve kangurular gibi birbirine pek de benzemeyen canlılara ev sahipliği yapan bu kıta ve ülke, el değmemiş çöl görmek isteyenler için ideal. Bölgede yapılan madencilik ve tarım çalışmaları ile iklim değişikliği bu çölü ve çölün canlılarını tehdit ediyor.
ABD: Tundra
ABD'nin eyaletlerinden olan Alaska, büyük tundra alanlarına sahip. Bu alanların çok büyük kısmı da zorlu iklim nedeniyle el değmemiş topraklar olarak duruyor. Alaska'ya yönelik en büyük tehdit ise iklim değişikliği. Bölgede yapılan petrol ve doğal gaz arama çalışmaları da bölgeye tehdit oluşturuyor.
Kanada: Kuzey Ormanları
Kuzey Ormanları, dünyanın el değmemiş en büyük alanlarından birisi. Orman, karasal karbon salınımının üçte birini tek başına temizliyor.
Bu ormanın başındaki en büyük dert ise iklim değişikliğinin sebep olduğu seller ve yangınlar. Madencilik ve kaçak ağaç kesimi de orman için büyük bir tehdit.
Brezilya: Amazonlar
El değmemiş yer denince herkesin aklına ilk gelen yer Amazon ormanı oluyor. Bu ormanı tam olarak kesmeyle bitiremeyen insanlık olarak ormanın önemini anlayıp korumaya karar vermiştik ki, Brezilya'nın başına Jair Bolsonaro geldi.
Bolsonaro, çok fazla koruma altında alan olduğu için ülkenin gelişemediğini iddia ederek, yağmur ormanları arasından tarlalara yer açmayı planlıyor.
Rusya
Rusya, dünyanın en büyük vahşi bölgesine sahip. Ülkenin kuzeyinin acımasız iklim şartları insanların erişimini şimdiye kadar engelledi, ancak değişen iklim şartları ne getirir bilinmez.
Araştırmacıların yayınladığı raporlara göre, yüz yıl önce gezegen yüzeyinin sadece yüzde 15'i yemek ve gıda yetiştirmek için kullanılırken, bugün bu rakam yüzde 77'yi bulmuş durumda. Araştırmaya, madencilik gibi aktivitelerin yasak olduğu Antarktika dahil değil.
