Özellikle sağlıklı ve verimli bir iletişim kurmak için konuşurken karşımızdaki insan ile göz teması kurmamız önemlidir. Genellikle ikili diyalog esnasında göz teması kurmaktan kaçınan kişilerin sosyal endişe (anksiyete), dalgınlık, suçluluk ya da mahcubiyet gibi psikolojik sorunlar barındırdığı söylenmekteydi.
Fakat göz teması kurmamanın sebebi bunların çok daha dışında bir şey olabilir. Shogo Kajimura isimli bir bilim insanı, göz teması ile sözlü işlemlerin farklı şeyler olarak değerlendirildiğini, fakat iletişim sırasıda bu iki faktörün de işin içinede olduğunu söylemekte. Kajimura'ya göre iletişim esnasında gözlerimizi kaçırmamızın nedeni, bu iki faktörün birbirlerine karışmaları.
Söz konusu hipotezini doğrulamak isteyen Kajimura, birkaç kişinin katıldığı bir deney gerçekleştirmiş. Deneye göre katılımcılardan insan yüzlerinin yer aldığı videoda gözlere odaklanırken sözlü iletişime de devam etmeleri istenmiş. İzledikleri ekrandaki gözlere odaklanan katılımcılar sözlü olarak verilen basit görevlerde zorlanmamış olsalar da görevlerin zorluğu arttıkça katılımcıların da gözlerini kaçırdıkları tespit edilmiş.
Araştırma sonucunda elde edilen verilere göre, göz teması kurduğumuz sırada beyin, sebeplendirme ve sözlü işlemler için ihtiyacımız olan nadir zihinsel kaynakları kullanmakta. Bu durum da beynin daha fazla çalışmasına neden oluyor. Yani sonuç olarak hem göz teması, hem de sözlü işlemler için çalışan beyin, yorulduğunu hissettiği anda kişinin gözlerini kaçırması ihtiyacı duyuyor.
Bu araştırmadan yola çıkan uzmanlar, önemli konuşmaların karşılıklı, otururken yapılması yerine yürürken ya da başka bir yere odaklanılırken yapılmasını tavsiye etmekte.
