İnsanoğlunun ihtiyaçları doğrultusunda çevresinin olağan durumuna ne kadar rahatça müdahale ettiğini günümüzde yaşadığımız ortamdan çok rahat anlayabiliyoruz.
Bilim insanları öncelikle büyük memelilerin günümüzdeki dünya haritasına göre dağılımlarını incelediler. Bu haritaya aynı zamanda bu hayvanların nüfus olarak ne durumda oldukları da eklendi. Aarhus Üniversitesi tarafından gerçekleştirilen araştırmadaki bu harita, çalışmanın temelini oluşturuyor.
Haritadan da rahatlıkla görebildiğimiz gibi büyük memelilerin farklı türlerle dünyamızda tutunabildiği tek bölge olarak Afrika görünüyor. İnsanoğlunun büyük memelilerin soylarını tüketmeye Kuzey Avrupa'dan başladığı düşüncesi hakim olsa da, Jens-Christian Svenning'in araştırmasına göre bu süreç dünyanın birçok farklı bölgesinde aynı anda gerçekleşti.
Büyük memeliler üzerinde yapılan biyolojik yapı araştırmalar ve iklim değişiklikleri de göz önüne yapılarak gerçekleştirilen araştırmanın asıl trajik haritasının yukarıdaki olduğunu söyleyebiliriz. Bu haritaya göre kendi arzu ve istekleri için doğaya her türlü zararı vermeye hazır olan insan hiç var olmasaydı, büyük memelilerin nüfus yoğunluğu yukarıdaki gibi olabilirdi (sarı, kırmızı ve turuncu renkli olan yerler).
Yine akıllara o meşhur kızılderili atasözü geliyor maalesef: "Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık öldüğünde; beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak."
