Stephen Hawking bir çok şeydi. Ünlü bir kozmolog, büyük bir matematikçi ve dünyanın algısını değiştirecek kadar bilgili bir bilim insanıydı. Doktorlara göre 23-25 yaşlarında ölmesi beklenen bu dahi isim, ömrüne fazladan 50 yıl daha eklemeyi başararak 76 yaşına kadar direndi. Yaşadığı şeyler kolay değildi, evet, beyni insanlığın görebileceği en parlak beyinlerdendi belki, ancak bedeni ne yazık ki onu yarı yolda bırakmıştı.
Hawking, çoğu kişinin yapacağı gibi pes etmek yerine, savaşmayı seçti ve bir efsane olarak aramızdan ayrıldı. Geriye muhteşem bilimsel çalışmalar, insanlara verdiği öğütler, film ve dizilerde yer aldığı irili ufaklı projeler kaldı. Hawking, bu gösterişli yaşamında pek çok açıklama yapmış olsa da, bir cümlesi hala popülerliğini koruyor. Hawking, 1988’de, yani bundan tam 30 yıl önce, Der Spiegel’e yaptığı açıklamada, “Bizler, ortalama bir yıldızın etrafında dönen küçük bir gezegendeki çok gelişmiş bir maymun türüyüz. Ama evreni anlayabiliriz ve bu da bizi çok özel kılar” demişti.
Aslında haklıydı da. Bütün bir evreni düşündüğümüzde, bizler hiç de özel olmayan bir yıldızın etrafında dönen, çok büyük olmayan, hatta küçük sayılabilecek bir gezegenin üzerinde yaşayan canlılardık. Özel olmamız için bir neden yoktu, ancak Hawking’e göre bizim özel olma sebebimiz beynimizdi. Bir şeyleri anlayabiliyor ve sorgulayabiliyorduk. Bizi farklı kılan şey buydu.
Vücudumuzu oluşturan unsurlar, zamanın başlangıcından beri patlayan yıldızların göbeklerinde işlendi. Zamanında devasa bir yıldızın içinde var olan atomlarımız, süpernova veya hipernovaların etkisiyle, bizim güneş sistemimize kadar yolculuk yaptılar. Her gün güneşten aldığımız enerji bile bunun bir kanıtıdır. Bunun ismine evrim diyebiliriz, ama nasıl olduğunu hiçbir zaman tam öğrenemeyeceğimiz bir şekilde, kendimizi ve evrenimizi sorgulama yeteneğini geliştirdik.
Hawking, bu düşüncelere sahipti. İnsanlığın özel olduğuna inanıyordu. Bütün bu değersizliğin, olağan şeylerin yanında özel bir şeydik biz. Yıllarca evrenimizde bulunan diğer gök cisimlerini araştırdı. Dünya’nın ve evrenin nasıl bir yer olduğunu, hayatın ne anlama geldiğini anlamaya çalıştı. Belki de, bir başka evrenin kara deliğinde yaşıyorduk. Bizim kara deliklerimizde ise başka yaşamlar vardı. Big Bang diye tabir edilen büyük patlama, yani yoktan var olmak bir kara delikten gelmiş olabilirdi.
Zamanın Kısa Tarihi isimli çok satan kitabında evrenimizi bize anlatan bu dahi adam, hepimizin yüreğini burkarak aramızdan ayrıldı. Onu özlemle anıyorum ve aynı zamanda teşekkür de ediyorum. Einstein’dan sonra, onun yerini doldurmaya en müsait insan olan Hawking’e, düşüncelerini kendine saklamayıp, bizlerle bu düşünceleri paylaştığı için minnettarım. Ondan çok şey öğrendik, daha da fazlasını öğrenmek isterdik, ama hayatın kanunları var. İnsanlar doğar, yaşar ve ölürler. Önemli olan bu süreçte ne yaptıklarımızdır. Hawking, bundan 100-200 yıl sonra bile anılacak. Tıpkı şu anda Einstein, Tesla, Newton gibi isimleri andığımız gibi. Bundan sonra her 14 Mart günü, bir zamanlar böyle bir insanla aynı havayı soluduğumuzu hatırlayacağız ve onu özlemle anacağız.
