Geride bıraktığımız 2018'in en çok sevilen oyunlarından biri olan Detroit: Become Human, etkileyici "hikayeleri" ile büyük başarılara imza attı. Oyunu kısaca inceleyip neden 2018'in en iyi oyunlarından biri olduğunu söyleyen Sosyal Medya Uzmanı Kristen Titus'un yazısıyla sizleri baş başa bırakalım:
"Quantic Dream 2012'de bize Kara'yı tanıttığı zamanı çok iyi hatırlıyorum. Sadece bir demo olsa da, sökülmemek için yalvaran bir android'i görmek hem güzel hem de unutulmazdı. Teknolojinin kendisi muhteşemdi, daha önce gördüğüm her şeyin ötesindeydi. Fakat Kara'nın "Korkuyorum!" diye ağladığını duymak, benim yıllar geçse dahi unutamadıklarımdan."
"Bu fikrin Detroit: Become Human ile beraber ete kemiğe büründüğünü görmek gerçekten akıl almaz. Empati, seçim ve insan olmanın ne anlama geldiğiyle ilgili canlı bir hikayeyi konu alan oyunda Kara'nın yanında Markus ve Connor bulunuyor. Hikaye boyunca oyuncunun bakış açısı, her biri farklı bir yaşam süren ve dünyadaki yerini anlamaya çalışan bu üç kahraman arasında değişmekte. Hikayenin akıcılığı ise üzerinde düşünülerek oluşturulmuş; ne hızlı ne de yavaş. Karakterlerden sıkılmamı gerektirek bir durumla da karşılaşmadım."
"Birçok oyun, sahip olduğu hikayenin yapılan seçimlerin önemli olduğunu gösterdiğini söylese de Detroit'teki kadar önemli olan bir oyunla karşılaşmadım. Oyun piyasaya çıktığından yaklaşık bir hafta sonra, oyunu bitiren birkaç arkadaşımla görüştüğümde hepimizin sonlarının farklı olduğunu öğrenmek şaşırtıcı olmuştu. Bazılarının karakteri öldü, bazıları androidlerin lehine karar aldı, bazılarını da insanlar yanında durdu. En önemlisi ise hiçbirimizin sonuçtan memnun kalmaması gibi bir durumun söz konusu olmamasıydı. Sadece bu bile dallanıp budaklanan hikayelere sahip oyunlar için oldukça büyük bir başarıyken, Detroit'te bu kadar farklı alanlara gitmesi övgüyü hak ediyor."
"Dikkat çekici olan şey ise, hikayenin oyun boyunca sürekli değişebileceğini anladığınız seçimlerle karşılaşıyorsunuz; her bölüm size seçimlerinizin ortaya koyduğu bir yol çizerken, seçmediğiniz şeylerin sonucunu merak ediyorsunuz.
Kendini tekrar tekrar oynatabilen bir oyun yapmak, Quantic Dream'in geri dönüp bir daha oynamaya değer karakterler yapmasını da zorunlu kıldı. Kara'ya olan empatim 2012 yılından beri artarak devam ederken, Markus'un sıkıntılar karşısındaki (mezarlık sahnesi nasıldı be...) ümitvar tavrı onunla hemen bağlanmamı sağladı. Beni en çok şaşırtan şey ise Connor'un arkasına nasıl takıldığımdı. Üç ana karakter arasında kodlarına en uygun şekilde hareket edip en robot gibi robot davranan oydu. Ancak hedefinin ve düşünce tarzının, insan olan arkadaşı Hank ile beraber yavaş yavaş değişmeye başlamasını görmek bende büyük bir etki bıraktı. Tüm oyunlarım arasında farklı oynamayı reddettiğim tek android oydu, çünkü onun hayattan mahrum kaldığı düşüncesine katlanamıyordum."
"Hikaye haricinde Quantic Dream'in, karakterleri hayata geçirme biçimi teknik bir mucize. Çevre, tasarımlar, gerçeğe gereğinden fazla yakın olan motion-capture tekniği, her şey o kadar güzel düşünülmüş ki oyunu birçok kez durdurup "Gözeneklere baksana!" dediğimi hatırlıyorum. Oyunu sadece bir kez oynasanız bile, bu motion-capture'i görmek için bile değecektir."
Detroit: Become Human, bilim kurgu türü içinde tanıdığımız bir hikaye temeli oluşturuyor olsa da oyuncuya sunduğu geniş ve çok farklı seçenekler, sahip olduğu etkileyici efektler ile birleşince oyunu 2018'in en parlak yapımlarından biri haline getiriyor.
