Stefansson, bir gün, protein diyetine; diğer bir deyişle 'salt et ile beslenme' deneyine başlıyor. Fakat kısa zaman içinde mide ağrıları çekmeye başlayınca, diyetindeki yağ oranını artırıyor. Bu arada, Stefansson söz konusu diyetinde kuzu etini tercih ederken, Andersen ise sığır eti ile yetiniyor.
Günde ortalama 800 gram et tüketen bu iki araştırmacı; gün içerisinde 100-140 gram protein, 200-300 gram yağ ve yalnızca 7-12 gram karbonhidrat alıyorlar. Aldıkları kalorinin %15-25'i protein, %75-85'i yağ ve yalnızca %1-2'si karbonhidrat.
Kahvaltı: Yağsız sığır eti 190 gram, yağ 100 gram.
Öğlen: Ciğer 200 gram, yağ 75 gram.
Akşam: Sığır eti 200 gram, ilik 70 gram.
Ve 1 yıl sonra
Mental veya fiziksel manada, herhangi olumsuz bir etkiyle karşılaşmıyorlar. Günlük 2000 ila 3100 kcal arasında bir tüketimleri bulunan bu iki araştırmacı, sadece ilk günlerde; yani %45 protein, %55 yağ ile beslendiklerinde pek de ciddi olmayan bir sindirim sorunu yaşamışlar. Ancak bu oranı bir miktar düşürünce (%20 protein, %80 yağ) o da ortadan kalkmış.
Klinik incelemeler sonucunda her ikisinde de bir vitamin ya da kalsiyum eksikliği gözlemlenmemiş.
Aksine; Andersen, et diyetine başlamasından sonra saçlarının dökülmesinin durduğunu bildirirken, Stefansson ise saçlarının daha hızlı büyümeye başladığını ve kafa derisinin de daha sağlıklı olduğunu ifade etmiştir.
Fakat öte yandan, bu diyet ikisinde de ketozise (Ketozis: Karbonhidrat metabolizmasındaki bozukluk, diyetle karbonhidrat alımının çok az, yağ alımının fazla olması veya vücut yağlarının aşırı kullanımı (açlık) durumlarında ortaya çıkan klinik durum) sebep olmuştur. Yapılan deneyde yağ/protein oranı arttıkça, yani yağ daha fazla tüketilince, ketozis daha da artmış. (Erkeklerde yağ oranı 1,5'in üzerine çıktığında ketozis oluşuyor.)
Son olarak: Stefansson normal hayatına döndükten kısa süre sonra kilosu 84'e çıkıyor. (Oysa diyete başlarken 73 kiloydu, 1 yılın sonunda ise 69,4 kiloya düşmüştü.) Yine kısa zaman sonra tansiyonu 120/80'in üzerine çıkıyor. (Oysa diyet zamanında 105/70 idi.)
