Gözlemlenebilir evren olarak adlandırdığımız şey - yani kozmolojik ufukta görülen kısım, 'son sınır' - 1990'ların ortasında elde edilen Hubble Derin Alan görüntülerindeki yaklaşık 100 ila 200 milyar arasında galaksilerden en az 10 kat daha fazla galaksiye sahip.
Hubble Uzay Teleskobu ve diğer kaynaklardan alınan çeşitli derin uzay görüntülerinden toplanan verileri kullanarak İngiltere, Nottingham Üniversitesi'nden Christopher Conselice liderliğindeki uluslararası bir bilim insanları grubu, bilinen evrenin 3D haritasını oluşturmuş ve halihazırdaki teleskopların gözlemleyemediği galaksiler için matematiksel modeller hesaplamışlar. Bu modellemeler ve hesaplamalara göre galaksilerin %90'ı uzaynın görülemeyecek derecede soluk kısımlarında bulunmakta.
Oluşturulan harita, evrenin 13 milyar yıl öncesine kadarki geçmişinde farklı zamanları tekrardan yaratmayı sağlamakta. Buna göre, evren bugünden birkaç milyar yıl daha gençken, birim hacim başına 10 galaksi daha bulunmaktaymış. Galaksilerin milyarlarca yıl geçtikçe sayıları azalmakta ve boyutları giderek büyümekte. Conselice göre bu durum bize, evrende ''üstten düşen yapının'' oluşumunun bir doğrulamasını yapıyor vermekte.
Bu bulgular, Olbers'ın Paradox'una da (birçok yıldıza rağmen neden gece gökyüzü karanlık kalır) cevap bulunmasına yardımcı olmakta. Işıkların kızıla kayması (galaksilerin ışıklarının dalga uzunluğunun artması), evrenin dinamik doğası ve galaksiler arası toz ve gaz emici ışık yüzünden milyarlarca galaksinin içindeki sayısız yıldızlar insan gözü ile görülememekte. Bu durum da gece vakti gökyüzünün karanlık olmasına sebep olmakta.
