Bugün dünya üzerindeki her kültürde büyükannelerin torunlarını kendi çocuklarından daha çok sevdiği söyleniyor. Bu fikri araştırmak isteyen Emory Üniversitesi’nden bir grup araştırmacı, elde ettikleri sonuçlarla gerçeğin ne olduğunu ortaya koydu: Büyükanneler, gerçekten de torunlarına karşı çocuklarından daha fazla sevgi besliyordu.
Araştırmacılar, yaşları 3 – 12 arasında olan en az bir toruna sahip 50 büyükanneyi bir araya getirdi. Büyükannelere burada tanımadıkları çocukların, kendi çocuklarının ve torunlarının fotoğrafları sırasıyla gösterildi. Bu esnada beyin fonksiyonları incelendi. Sonuçlar, torunlarının fotoğrafını gördükleri sırada beyin fonksiyonlarında bir artış yaşandığını gösterdi.
Kendi çocuklarına baktıklarında daha az empati kurdular:
Araştırmanın başındaki isim olan James Rilling, bu hareketliliğin beynin duygusal empati ile ilişkilendirilen bölümünde yaşandığını açıkladı. Bu hareketliliğin de büyükannelerin torunlarıyla etkileşime girdiklerinde ne hissettiklerini hissetmeye yönelik olduğunu belirtti. Büyükanneler, çocuğunun çocuğuna bakarken bilişsel empati gösterse de kendi çocuklarına baktıklarında bu duygusal aktivasyonun daha az sergilendiği görüldü.
Büyükanneler, torunlarının gülümsediği bir fotoğrafa baktıklarında onların sevincini, üzgün oldukları bir fotoğrafa baktıklarındaysa onların üzüntülerini hissediyorlar. Araştırma, her ne kadar önemli bir sonucu ortaya koysa da aynı zamanda bir sınırlandırmaya da sahipti. Araştırmaya katılan büyükanneler, zihinsel ve fiziksel olarak sağlıklı bireylerdi.
Öte yandan bu araştırma, toplumların sosyal yapısı hakkında da birçok soruya şimdiden kapı araladı. Bunlardan birisi de büyükbabaların ve büyükannelerin beyin fonksiyonlarının kültürler arasında nasıl bir farklılık gösterebileceğiydi. Çalışmanın başındaki Rilling, bunun ilginç bir araştırma olabileceğini ifade etti.
